تخمین و بررسی آب ورودی به تونل در توده سنگهای درزه دار مطالعه موردی تونل انتقال آب آسپر

طرح انتقال آب به دشت های جنوبی استان کرمانشاه با حفر تونل آسپر به قطر تقریبی 7متر با دستگاه tbm و طول تقریبی 26 کیلومتر در حال اجراست. ظرفیت انتقال آب این تونل 70 متر مکعب بر ثانیه طراحی شده است. بررسی و ارزیابی میزان آب ورودی به تونل تا 5000 متری که داده های ژئوهیدرولوژی و زمین شناسی مهندسی آن وجود داشت، موضوع این تحقیق است. در این تحقیق از روشهای تحلیلی وتجربی وعددی جهت ارزیابی میزان آب ورودی به این تونل استفاده شده است. نتایج حاصل از روشهای تحلیلی تجربی و عددی با مقدار واقعی دبی موجود در تونل آسپر مقایسه شده و خطای هر یک محاسبه گردیده است.بر اساس نتایج به دست آمده، روش تحلیلی با بیشترین خطا (حدود 35 درصد) کمترین دقت را داشته در حالی که روشهای تجربی و عددی با کمترین خطا ( حدود 5 درصد) بیشترین دقت را در ارزیابی میزان آب ورودی به تونل داشته است.تعیین دقیق پارامترهای ورودی به udec جهت ارزیابی میزان آب ورودی به تونل از دستاوردهای این تحقیق است.به کمک نرم افزار udec تاثیر خواص توده سنگ درزه دار سازند ایلام بر میزان آب ورودی به تونل مورد بررسی قرار گرفت که از میان پارامترهای مختلف،بازشدکی هیدرولیکی(e) بیشترین اثر و حساسیت را دارد.پس از آن به ترتیب فراوانی درزه ها که با فاکتور فاصله داری در ارتباط است و نیز افقی بودن درزه ها موجب افزایش میزان آب ورودی به تونل می گردد. افزایش عمق در ابتدا موجب افزایش دبی شده اما در عمق های بیشتر ثابت می ماند.صلبیت نرمال وبرشی درزه هردو رابطه مستقیمی با افزایش دبی در توده سنگ درزه دار دارند.افزایش صلبیت نرمال درزه موجب افزایش جریان شده،هر چند با مقادیر خیلی بالای صلبیت نرمال میزان آب ورودی به تونل ثابت می ماند.دبی درزه ها با افزایش صلبیت برشی درزه ها نیز افزایش می یابد. علاوه بر این واکنش هیدرولیکی توده سنگ نسبت به افزایش صلبیت نرمال بیش از صلبیت برشی است. افزایش فشار آب منفذی در ابتدا موجب افزایش دبی می گردد اما در فشارهای بالاتر موجب کاهش دبی گردیده و اثر مخرب بر پایداری بلوکهای سطح تونل دارد.